fragment paola

Sinds kort woonden ze met zijn drieën en was Paola getuige van zaken waar ze welbeschouwd geen getuige van zou willen zijn op haar bijna zestiende. Dat lawaai uit Ysabels slaapkamer bijvoorbeeld. Dat gespetter in de verte. Met een zucht veegde Paola de twee cirkels, die leken op olympische ringen, compleet weg tot rul.

 
Die twee neuken in zee! Ik durf dat woord voor geen goud op te schrijven. Ordi! Ik durf het niet eens te denken, me er iets bij voor te stellen. Toch staar ik in de verte. Die twee zijn stom. Ben ik nu een spion? Nee. Iedereen kan op hier op het strand zitten en hetzelfde zien … van die heftige bewegingen die maar niet ophouden.

 
Toen die stippen zich hadden losgekoppeld, besloot Paola om terug naar huis te gaan. Wat duurt zo’n vrijpartij in zee lang. Zo’n spektakel heb ik nooit eerder gezien. Alleen van honden heb ik dat gedoe ooit van dichtbij meegemaakt. Ze trok haar neus op en dacht, was die Rex maar niet in ons leven gekomen …